Chuojiaoquan

Chuojiaoquan, saplanan ayaklar stili anlamına gelir, diğer bir adı da Chuojiao yani aşan ayaklar. Chuojiao stili, kuzey Çin dövüş sanatları içerisinde mükemmel bir daldır. Dövüş sanatları dünyasında "Tuigongzhijie (bacak yeteneklerinin ustası)" kabul edilir ve üstün yetenek olarak kabul edilir. Chuojiao stilinin başlangıcı, Song (960-1279) hanedanlığı döneminde yaşamış Zhou Tong'dan günümüze kadar gelmiştir. Onun ölümünden sonra yazılan eserde; "onun hakkında konuşmak için, 18 tekmeli dönüşler Zhou Tong'a ve bir dizi ilerleme ve geri çekilmeler Yan Qing'e aittir" der. Ming (1368-1644) hanedanlığı döneminde yaşayan Qi Jiguang ise, Wenjiaquan (Wen ailesi stili) hakkında değerlendirmeleri Jixiao Xinshu (etkili disiplinin yeni kitabı)'da eski ve yeni dövüş sanatları hakkında yapmış, Song Taizu Sanshiershi Changquan (Song imparatorunun 32 formlu uzun mesafe stili), Liuboquan (6 adımlı stil), Houquan (maymun stili), Siquan (4 yumruk stili) gibi her birinin kendine özgü değerlerinin olduğunu ve, Wenjia Qishier Xingquan (Wen ailesi 72 hat stili), Sanshiliu Hesuo (36 uyumlu kilit), Ershisi Qitanma (24 terkedilmiş at), Bashanfan (8 kaçışlı ters düz etme), Shierduan (12 kısa mesafe stili) stillerinin mükemmelin mükemmeli olarak belirtmiştir.
Günümüzdeki Chuojiao stili, Hebei eyaletinden Feng Keshan tarafından ortaya çıkarılmış ve Duan Xu'ya aktarmıştır. Kuzeydoğulu Xu Zhaoxiong, Duan ailesinden Chuojiao stilini öğrendi. Daha sonra, Shenyang'lı Hao Mingjiu ve Hu Fengsan'a öğretti. Ayrıca, Yantai'lı Cheng Dongge, Chuojiao stilini öğrenirken Tanglang Jiushou stilini de öğretti. Minguo (1912-1949) döneminin ilk yıllarında usta Ma Fengtu ve kardeşi Ma Yingtu, usta Hao, Cheng ve Hu'dan Chuojiao stilinde eğitim aldı ve karşılığında ise Ma ailesi Tongbei Pigua stilini öğrettiler. Bu nedenle, Shenyang'lı Chuojiao uygulayıcıları aynı zamanda Pigua stilini de uyguluyor. Günümüzde geniş bir alana yayılaran, kuzeybatı ve kuzeydoğu olarak iki dala ayrılan Chuojiao stilinin güçleri, tarzları ve form yapıları farklıdır. Kuzeybatıdaki Tongbei Chuojiao stili, Tongbeijing ile daha renklidir, belden fırlayan güce odaklanarak daha şiddetlidir.
Chuojiao stili, Cuzhi (dala basmak) ve Bagen (kökü çekmek), olarak ikiye ayrılır. Tıpkı bir ağacın dalı gibi, kökerlini çeken kökün ucunu keserek, köklerini söker, tıpkı bir ağacın kökü gibi. Sonuç olarak üst ve alt bölgenin yüksek ve alçak tekme metotudur. Cuzhi ve Bagen olarak iki dala ayrılan Chuojiao stili, temelde üstten alt bölgeye, bel ve kalçanın alt bölgesinden yerdeki bacaklara kadar Bagen bölümü 32 tekme metotundan oluşur. İçeriğinde; Piao (soymak), Dian (noktalamak), Ning (burkmak), Zhuan (döndürmek), Yingmen Zhalan (karşılayıp parmkla engellemek), Yuhuanbu (yeşim yüzüğü adımı), Yuanyangjiao (ördek tekmesi), Zuoshan Youbai (sola kaçıp sağa savrulma), Dingzhuang Chuanchuai (çivi gibi çevrilen tekme), Sha (azaltmak), Jiao (karıştırmak) gibi tekniklerden oluşur. Wutangzi bölümü Cuzhi Yuanyangtui (dala basma ördek tekmesi)'nin toplam 18 tekli teknik hareketi ve 10 bölümden oluşan formu vardır. Chuojiao'nun üst uzuvlarının hareketlerinin amacı, alt uzuvları örterek birlikte hareket etmesi, yani içeriğinde alt uzuvlar o kadar da zengin değidir. Ama Chuojiao'nun üst uzuvların da benzersiz özellikleri vardır. Örneğin; Kaishilei (açık taş gürültüsü), Jianzishou (kırpan el), yunmoshou (bulutu öğüten el) gibi el tekniği uygulamalarıyla çarpmak da en iyi metotdur. Aynı zamanda, Chuojiao'nun güç kullanımın da 10'a ayrılır, Ningzhuan (bükerek döndürmek) ve Shanbai (kaçarak savrulmak) güç kullanımları çekirdek kuralıdır. Chuojiao'nun Tongbei ile birleştirilmesinden bu yana, Shanzhuan (kaçarak dönmek) ve Tengnuo (yükselerek kımıldatmak) hareketlerinin birlikte hareket etmesi orjinalinden daha tatmin edicidir. Ayrıca, Tongbei dövüş sanatlarının tekme teknikleri Chuojiao'ya dahil edilerek, Chuojiao'nun içeriği de dahil edilmiş oldu.

戳脚拳

戳脚拳，又名撮脚或踔脚。戳脚是国北方武术中的一枝奇苑，武林中尊其为“腿功之杰”有上乘技艺之称。戳脚拳始于宋代周侗，流传至今。在他的遗作中也这样写道；“十八腿翻讲周侗，进退连环属燕青”。明代戚继光曾对温家拳法有极高的评价。他在《纪效新书》中讲古今拳家，宋太祖有三十二势长拳，又有六步拳，猴拳，四拳，各势各有所称，而实大同小异。至今之温家七十二行拳，三十六合锁，二十四弃探马，八闪翻，十二短，此也善之善者也。
近代戳脚出于河北冯克善，冯传段绪，东北许兆熊得段氏戳脚，后传沈阳郝鸣九、胡奉三等人，此外烟台程东阁亦擅长戳脚，兼习螳螂九手，民国初年马凤图、英图宗师得郝、程、胡的戳脚；郝、程、胡得马氏兄弟的通备劈挂拳，故至今沈阳习翻子拳和戳脚者兼习劈挂拳。
近代传播较广的西北、东北两支戳脚原系同属一脉，但劲力、风貌与套路结构上已有不同。当代之通备翻子已与戳脚、劈挂相配相融。西北所传之通备翻子，由于通备劲染化，注重以腰发力，浑厚一气。
戳脚可分为蹵枝、拔根。谓蹵枝者，是踢上肢，踢腰的以上的腿法。犹如树木之枝，拔根者断其根端，撅拔其根底，犹如树木之根。总括而言就是上下盘的高低腿法。 戳脚分为蹵枝、拔根两个支脉，基本上是下盘腰胯以下至地面的腿法，拔根以三十二个腿法组成。包括剽、点、拧、转、迎门揸拦、玉环步、鸳鸯脚、左闪右摆、丁桩圈踹、刹、搅等法势组成。武趟子蹵枝鸳鸯腿共十八势单法势，共有十段套路。 戳脚的上肢动作目的，主要在于掩护和配合下肢，因此它的内容不如下肢丰富，但戳脚的上肢也有别具一格的特点，例如开石雷、剪子手、云摩手等，作为招手也是上乘之法。同时，戳脚在劲力上十分别致，它以“拧转”、“闪摆”为劲力核心规律。戳脚自与通备合流以后，在闪转腾挪的动作配合上也比原先充实。另外，通备武艺的腿法也归入戳脚之中，增加了戳脚的内容。