Wushu'nun Tarihi Kökeni

Wushu'nun Kavramı:
Wushu, savaş veya dövüş sanatları anlamına gelir. İnsanların savaş sanatlarını tanıması ve araştırması temel bir dayanaktır. Uzun tarihsel süreç içinde, farklı dönemler Wushu kavramının farklı ifadelerine sahiptir, çağrışımı ve uzantısı, sosyal tarihin gelişmesi ve Wushu’nun kendisinin gelişmesiyle gelişir ve değişir. Tarihsel olarak, Wushu kategorisine ait birçok isim vardır.
Chunqiu (mö.770-mö.476) ve Zhanguo (mö.475-mö.221) döneminde, Jiji (teknik atak) terimi bir askeri yetenek olarak adlandırıldı. Wuyi (savaş sanatı) terimi Han (mö.206-ms.220) hanedanlığı döneminde ortaya çıktı ve Ming (1368-1644) hanedanlığına kadar ulaştı. Qing (1644-1911) hanedanlığı döneminin başlarında, Nanchao (420-589) döneminde ait Wenxuan (seçilmiş eserler) kitabından Wushu (savaş sanatı) terimi kullanıldı. Çin Cumhuriyeti (1912-1949) döneminde Guoshu (milli sanatlar), yeni Çin Halk Cumhutiyeti (1949)'nin kurulmasından sonra, Wushu terimi hala kullanılmaktadır. Tarihin değişmesi, soğuk silahların kademeli olarak ortadan kalkması, özel Wushu ekipmanlarının üretimi ve çok sayıda boş el ve aletli formların ortaya çıkması, ikili karşılaşmaların programlanması, Wushu yarışma kurallarının fomüle edilmesiyle, Wushu spor etkinliklerinden biri haline geldi.
Wushu'nun sporlaşması, içeriğini, biçimini ve eğitim yöntemlerini büyük ölçüde değiştirdi ve nesnelerin temel özelliklerini yansıtan kavramlar da sürekli değişmektedir. Bugüne kadar, Wushu'nun temel tanımı şu şekilde özetlenebilir: Wushu'nun ana içeriği teknik ataktır, form ve döğüş uygulamak spor şeklidir, hem iç ve hem dış alanda yapılanmasıyla Çin'in geleneksel spor müfredatıdır. Wushu sadece bir spor değil, aynı zamanda halkların sporu ve Çin halkının uzun süredir barındırdığı kıymetli bir kültürel mirastır.
Wushu'nun Kökeni:
Wushu'nun Çin'de uzun bir geçmişi vardır ve ortaya çıkışı Çin'in eski atalarının üretkenliği ve emeğinden kaynaklanmaktadır. İnsanlar yavaş yavaş avcılık faaliyetlerinde yetenek sahibi oldu, Pi (kesmek), Kan (yarmak), Ci (batırmak) gibi teknikleri geliştirdi. Saldırı ve savunma yeteneklerinin bu ilkel biçimleri düşük seviyelidir, üretkenlik yetenekleri kapsamından ayrılmaz. Ancak, Wushu teknik şekillerinin temelidir. Bağımsız bir sosyal ve kültürel fenomen olarak Wushu, Çin medeniyetinin ortaya çıkışı ile aynı zamana denk gelmektedir.
Wushu, ilkel toplumlarda filizlendi, kabile toplulukları döneminde, kabile savaşları sık sık meydana gelirdi. Bu nedenle, savaş alanında savaşma deneyimi sürekli olarak yenilenmekteydi. Daha başarılı, Yiji (tek atak), Yici (tek batırmak), Yiquan (tek yumruk), Yitui (tek tekme) gibi şekiller taklit edildi, öğretildi ve uygulandı, bu Wushu'nun filizlenmesini teşvik etti.
Wushu, köle toplumu döneminde şekillendi. Xia (mö.2100-mö.1600) hanedanlığının kurulmasından sonra, savaşın ardından fiili muharebenin ihtiyaçlarını karşılamak için savaş sanatları, pratik ve standart hale getirilmek üzere daha da gelişti. Xia hanedanlığındaki savaş sanatları etkinlikleri esas olarak şu iki yönde gelişti: Birincisi, ordunun savaş sanatları faaliyetleri; ikincisi, savaş sanatları temelli okul eğitimi.
Shang (mö.1600-mö.1066) ve Zhou (mö.1066-mö.771) hanedanlıkları döneminde, Shang hanedanlığında önemli bir savaş sanatları eğitimi yöntemi ortaya çıktı, Tianlie (tarla avcılığı). Shang ve Zhou hanedanlığı askerlerini eğitmek ve morallerini yükseltmek için, Wuwu (savaş dansı)'yu kullandılar. Zhou hanedanlığı tarafından kurulan Xu (önsöz) okulu oklanarak boşaltıldı ve Xiwugan (dans pratiği yapmak) eğitim içeriklerinden biri olarak listelendi. Efsaneye göre, Çin savaş sanatları tarihinde önemli bir eser olan Zhouyi (değişimler) kitabı, Zhou hanedanlığı döneminde ortaya çıktı, diğer adıyla Yijing (değişimler) kitabı, "Yiyin Yiyang Weizhidao" (bir Yin bir Yang yoldur) gibi bir çok felsefi düşünceyi içerir ve Çin sağlık korumasının gelişimi üzrindeki etki son derece geniş ve kapsamlıdır. "Yiyou Taiji, Shisheng Liangyi, Liangyisheng Sixiang, Sixiangsheng Bagua" (değişimlerin bir Taiji'si var, ve Liangyi'nin ortaya çıkıyor. Liangyi, Sixiang'ı ortaya çıkartıyor. Sixiang ise, Bagua'yı ortaya çıkartıyor). Taiji kavramı ortaya çıktığından bu yana Çin savaş sanatlarının temelleri sistemleşmiş oldu. Chunqiu (mö.770-mö.476) ve Zhanguo (mö.475-mö.221) dönemlerine girildiğinde, lordlar hegemonya için çaba sarfetmektedirler, hepsi de savaş alanlarında teknik uygulanmasına büyük önem veriyordu. Qi Henggong, dünyanın her yerinden kahramanları seçmek için ilkbahar ve sonbahar mevsimlerinde Jiaoshi (boğuşma sınavı) düzenlerdi. Bu zamanlarda Jian (kılıç) ve Jiandao (kılıç yolu) benzeri görülmemiş bir gelişme kaydetti.
Wushu, derebeylik zamanında gelişti. Qin (mö.221-mö.206) ve Han (mö.206-ms.220) hanedanlıklarından bu yana Jiaoli (güreş) ve Jijian (eskrim) popüler olmuştur. Yanle Xingwu (müzik ve dansla ziyafet) geleneği ile, elde tutlan enstrüanlar ile dans egzersizleri genellikle mutlu olunduğunda veya içildiğinde ortaya çıkar. Örneğin, Shiji Xiangyu Shiji (Xiang Yu'nun tarihsel kayıtları)'de kaydedilen Hongmenyan (kaz kapısı ziyafeti)'da "Xiang Zhuang'ın kılıç dansı, Pei Gong'a yönelikti", bu formun bir yansımasıdır. Ayrıca, Daowu (kılıç dansı) ve Liwu (kuvvet dansı) da vardır, eğlenceli olmalarına rağmen teknik olarak günümüzün Taolu (form) biçimlerine daha yakındırlar.
Tang (618-907) hanedanlığından bu yana, mükemmel yeteneklere sahip askerlere onursal ünvanlar vermek gibi Wushu'nun gelişimini destekleyen savaş sanatları sistemi uygulanmaktadır. General Pei Min'in Jianshu (kılıç tekniği) ustalığı o zamanlar tek olanıydı. Pei Min'in kılıç ustalığı, Li Bai'in şiirleri ve Zhang Xu'nun el yazısı, Tang hanedanlığının 3 harikası olarak biliniyordu. Kültürel hanedanlığın bir biçimi olarak Wushu'nun oldukça etkili olduğu görülebilir.
Song (960-1279) ve Yuan (1279-1368) hanedanlıkları sırasında, mızrak ve sopalarla pratik yapmak için Yinglushe (belirsiz kahramanlar kulübü) ve okçuluk pratiği için Gongjianshe (yay ve ok kulübü) gibi temelde sivil toplum kuruluşlarının Wushu organizasyonlarına dayanan halkın savaş sanatları faaliyetleri gelişti. Aktif ticari ekonomi nedeniyle, dövüş sanatlarını, gezen ve uygulayan ve geçinmek için sanat satın alan Luki'ler olmuştur. Sadece tek bir eğitim değil, aynı zamanda ikili eğitim de vardır.
Ming (1368-1644) ve Qing (1644-1911) hanedanlıkları, çok sayıda okul ve çeşitli Wushu stilleri ile dövüş sanatlarının büyük gelişim dönemiydi. Changquan (uzun mesafe stili), Houquan (maymun stili), Shaolinquan (tapınak stili), Neijiaquan (iç stil) gibi onlarca stilin yanında, Taijiquan (doruğun zirvesi stili), Xingyiquan (vücut ve düşüncenin stili), Baguazhang (sekiz diagramlı elayası stili) gibi stiller kuruldu.
Modern dönemde, Wushu zamanın değişikliklerine adapte olmuş ve yavaş yavaş modern Çin sporlarının organik bir parçası haline gelmiştir. Çin Cumhuriyeti (1912-1949) döneminde halk arasında Quanshe (dövüş kulubü) ve Wushishe (savaşçı kulubü) gibi bir çok dövüş sanatları organizasyonu ortaya çıktı. 1927 yılında, Nanjing'de Zhongyangguoshuguan (Çin merkezi Guoshu enstitüsü) kuurldu. 1936 yılında, Çin Wushu takımı gösteri yapmak için Berlin'de yapılan Olimpiyat Oyunları'na gitti.
1946 yılında, Çin Halk Cumhuriyeti'nin kurulmasından sonra, Wushu güçlü bir şekilde gelişti. 1956 yılında, Wushu birlikleri ve Wushu takımları, Zhongguo Wushu Xiehui (Çin Wushu Federasyonu) CWA'yı kurdu ve böylece Wushu'nun gelişimi için geniş bir yol açan, benzeri görülmemiş ve kapsamlı bir kitlesel Wushu aktivite ağı oluşturulmuş oldu.
1985 yılında Çin Wushu Federasyonu, Çin Xian'da birinci Uluslararası Wushu Davet Turnuvasını düzenledi, Belçika, Kanada, Filipinler, Fransa, Birleşik Krallık, Hong Kong, İtalya, Japonya, Fas, Makao, Meksika, Polonya, Singapur, İspanya, Tayland, Amerika Birleşik Devletleri ve yarışmaya Çin dahil 17 ülke ve bölgeden temsilci ekipler katıldı ve uluslararası bir Wushu organizasyonunun kurulmasıyla ilgili konuları tartışmak üzere davetliler turnuva sırasında toplantılar düzenledi. Çin, İngiltere, İtalya, Japonya ve Singapur'un Uluslararası Wushu Federasyonu Hazırlık Komitesini oluşturmak üzere birer temsilci göndermeleri oybirliğiyle kabul edildi. Daha sonra Xian'da Uluslararası Wushu Federasyonu Hazırlık Komitesi kuruldu.
1985 yılında, Xian Uluslararası Wushu Federasyonu Hazırlık Komitesinin kurulmasının ardından İtalya Wushu Federasyonu tarafından İtalya Bolonya'da Avrupa Wushu Federasyonu kuruldu. Kuruluş sırasında 8 üye ülke vardı: İngiltere, Fransa, İspanya, Belçika, Hollanda, İsveç, Norveç, İtalya. 1986 yılında İrlanda, Almanya, Polonya ve İsviçre, üye ülkeler olarak kabul edildi. Kuruluş sırasında 8 üye devlet hazır bulundu: İngiltere, Fransa, İspanya, Belçika, Hollanda, İsveç, Norveç, İtalya.
1987 yılında Japonya Yokohama'da birinci Uluslararası Wushu Şampiyonası düzenlendi. Şampiyonaya Çin, Japonya, Singapur, Hong Kong, Tayland, Filipinler, Nepal, Malezya, Makao, Sri Lanka ve Endonezya'nın da aralarında bulunduğu 11 ülke ve bölgeden üyeler katıldı. Davetliler tarafından şampiyona sırasında yapılan toplantı ile Asya Wushu Federasyonu kuruldu. Şampiyona, Wushu'nun Asya Oyunları'na girişi oldu. 1990 yılında, Wushu ilk kez 11. Asya Oyunları yarışmalarına dahil edildi.
1999 yılında IWUF, Uluslararası Olimpiyat Komitesi'nin Uluslararası Spor Federasyonu'nun resmi bir üyesi olarak kabul edildi, bu Wushu'nun gelişiminde başka bir tarihi atılımıdır.
Günümüzde Wushu, Olimpik bir spordur.

武术源流

武术的概念
是人们认识、研究武术的基本依据。在漫长的历史进程中，不同的时期对武术概念的表述不尽相同，它的内涵和外延是随着社会历史的发展和武术本身的发展而发展、变化的。从历史上看，有不少归属武术类的名称。
春秋战国时称技击（属兵技巧一类）；汉代出现了武艺一词，并延用至明末；清初又借用南朝《文选》中偃闭武术（当时泛指军事）的武术一词；民国时国术；新中国成立后仍沿用武术一词。随着历史的变迁，冷兵器的逐步消亡，专用武术器械的生产及拳械套路的大量出现，对抗性项目、武术竞赛规则的制定，武术已演化成为体育运动项目之一。
武术的体育化使其内容、形式及训练手段等都发生了很大变化，反映事物本质属性的概念也在不断变化。发展到今天，武术的基本定义可概括为：武术是以技击为主要内容，以套路和搏斗为运动形式，注重内外兼修的中国传统体育项目。武术不仅是一个运动项目，而且是一项民族体育，是中国人民长期积累起来的一宗宝贵文化遗产。
武术的起源
武术在中国有悠久的历史，它的产生，缘起于中国远古祖先的生产劳动。人们在狩猪的生产活动中，逐渐积累了劈、砍、刺的技能。这些原始形态的攻防技能是低级的，还没有脱离生产技能的范畴，却是武术技术形成的基础。武术作为独立的社会文化现象，是同中华民族文明的产生同步的。
武术萌芽于原始社会时期。氏族公社时代，经常发生部落战争，因此在战场上搏斗的经验也不断得到总结，比较成功的一击、一刺、一拳、一腿，被模仿、传授、习练着，促进了武术的萌芽。
　 武术成形于奴隶社会时期。夏朝建立，经过连绵不断的战火，武术为了适应实战需要进一步向实用化、规范化发展，夏朝时期的武术活动主要在以下两个方面发展：一、军队的武术活动，二、以武术为主的学校教育。
商周时期，商代出现了武术训练的重要手段---田猎，商周利用“武舞”来训练士兵，鼓舞士气，周代设的“序”，“序”等学校中也把射卸，习舞干列为教育内容之一。相传在周时期出现了一部中国武术史上重要的著作《周易》，亦称《易经》， “一阴一阳为之道” 这本书有涵很丰富的哲学思想，对中国养生学的发展影响极为深远，其“易有太极，是生两仪，两仪生四象，四象生八卦”。产生了太极学说，从此奠基中国武术体系，进入春秋战国以后，诸候争霸，都很重视技术在战场中的运用。齐恒公举行春秋两季的“角试”来选拔天下英雄。在这时期，剑的制造及剑道都得到了空前的发展。
武术发展于封建社会时期。秦汉以来，盛行角力、击剑。随着“宴乐兴舞”的习俗，手持器械的舞练时常在乐饮酒酣时出现，如《史记·项羽事纪》记载的“鸿门宴”中“项庄舞剑，意在沛公”，便是这一形式的反映。此外，还有“刀舞”，“力舞”等，虽具娱乐性，但从技术上更近于今天套路形式的运动。 唐朝以来开始实行武举制，对武术的发展起了促进作用，如对有一技之长的士兵授予荣誉称号。裴民将军的剑术独冠一时，裴民的剑术、李白诗歌、张旭草书并称唐代三绝的美誉，可见武术作为一种文代形式已相当具有影响。
宋元时期，以民间结社的武艺组织为主体的民间练武活动蓬勃兴起，有习枪弄棒的“英略社”，习射练习的“弓箭社”等。由于商业经济活跃，出现了浪迹江湖，习武买艺为生的“路歧人”。不仅有单练、而且有对练。
明清时期是武术大发展时期，流派林立，拳种纷显。拳术有长拳、猴拳、少林拳、内家拳等几十家之多；同时形成了太极拳，形意拳，八卦拳等主要的拳种体系。
到了近代，武术适应时代的变化，逐步成为中国近代体育的有机组成部分。民国时期，民间出现了许多拳社、武士会等武术组织。1927年，在南京成立了中央国术馆。1936年中国武术队赴柏林奥运会参加表演。
中华人民共和国成立后，武术得到了蓬勃发展。1956年中国武术协会建立了武术协会、武术队等，形成了空前广泛的群众性武术活动网，为武术的发展开拓了广阔的道路。
1985年中国武协在中国西安举办了第一届国际武术邀请赛，来自比利时、加拿大、菲律宾、法国、英国、香港、意大利、日本、摩洛哥、澳门、墨 西哥、波兰、新加坡、西班牙、泰国、美国和中国等17个国家和地区的代表队参加了比赛，并在邀请赛期间举行会议，商讨筹建国际武术组织事宜。一致 同意由中国、英国、意大利、日本和新加坡各派一名代表组成国际武术联合会筹备委员会。以后国际武术联合会筹备委员会在西安成立。
1985年欧洲武术协会是西安国际武术联合会筹备委员会成立后，由意大利武术协会倡议意大利的波伦亚市成立了。成立时有会员国8个：英国、法国、西班牙、比利时、荷兰、瑞典、挪威、意大利。
1987年在日本横滨举办了第一届亚洲武术锦标赛，会员有中国、日本、新加坡、香港、泰国、菲律宾、尼泊尔、马来西亚、澳门、斯里兰卡、印度尼西亚等11个国家和地区的代表队参加了比赛，并在锦标赛期间举行会议，亚洲武术联合会成立了。锦标赛是标志武术走进亚运会。1990年武术首次被列入第十一届“亚运会”竞赛项目。
1999年，国际武联被吸收为国际奥委会的正式国际体育单项联合会成员，这是武术发展中的又一历史性突破。
今天，武术是一项奥林匹克运动。