Shuaijiao Güreş

Shuaijiao, güreş anlamına gelir. Çin'deki en eski spor etkinliklerinden biri. Eski zamanlarda buna Jiaoli, Jiaodi, Xiangpu, Zhengjiao deniyordu. 5000 yıldan daha uzun bir süre önce, Huang Di (Sarı imparator) döneminde dahi antik Shuaijiao güreş faaliyetleri vardı. Liji Yueling (ayinler kayıtları ve ay düzeni) kitabına göre, Zhou (mö.1066-mö.256) hanedanlığı; Shuaijiao (güreş), Shejian (okçuluk) ve Jiache (koşum arabası) sürmeyi gibi 3 askeri eğitim öğeleri olarak listeledi. Qin (mö.221-mö.206) hanedanlığının sonundan, Han (mö.206-ms.23) hanedanlığı imparatoru Jing'e kadar geçen yarım yüzyılda, Shuaijiao güreş faaliyetleri düşük bir seviyedeydi. Mö. 140 yılında, Han hanedanlığı imparatoru Wu döneminde, Shuaijiao güreşi yeniden popüler hale geldi. Jin (265-420) hanedanlığında, Shuaijiao güreş müsabakaları çoğunlukla Yuanxiaojie (fener festivali) sırasında yapılırdı. Tang (618-907) hanedanlığında yarışmalar daha çok ilkbahar ve sonbahar mevsimlerinde yapılır ve aynı zamanda saray eğlencesi olarak da kullanılırdı. Beş (907-960) hanedanlık döneminde, Shuaijiao güreş teknikleri hafiflik ve çevikliği ön plana çıkardı ve çok sayıda ünlü oyuncu ortaya çıktı. Çin'de Shuaijiao güreşi ile ilgili ilk kitap olan Diao Luzi'nin Jiaoliji eseri (güreş gücü kayıtları) çıktı. Kadın güreşi Song (960-1279) hanedanlığında da ortaya çıktı. Halk arasında, Shuaijiao güreşi organizasyonu Jiaodi güreşi kulübü kuruldu. Bu dönemdeki güreş müsabakaları üç tura ayrıldı.
Tarihi kayıtlara göre; Zhanguo (mö.475-mö.221) döneminde eğlencelerde Xiangkua, Qin (mö.221-mö.206) ve Han (mö.206-ms.23) hanedanlıkları döneminde Jiaodi, Jin (265-420) hanedanlığı döneminde ise Xiangbo, Shoubo, Xiangpu gibi isimlerle anılmıştır. Sanguo (220-280) döneminde, Wei lordu Cao Cao, Shuaijiao güreşini askeri bir eğitim olarak kışlalara soktu. Tang (618-907) hanedanlığının imparatorları Jing Zong, Zhuang Zong ve Wen Zong, Shuaijiao güreşini benimsediler, bu Shuaijiao güreşinin hafiflik ve çeviklik düzeyinde hızla yaygınlaşmasına neden oldu.
Song (960-1279) hanedanlığı, kuzey Song dönemi sonlarında 1110-1127 yılları arasında, Shuihuzuan (su kenarı klasiği) kitabının 74. bölümünde "Yan Qing ve Li Kuishou boğuşuyor ve Zhang Qiao yerde oturuyor" hikayesinden bahsedilmektedir. Eser de, Yan Qing'in güreş (Jiao) kralına karşı mücadele etmesi ve güreş (Shuai) yetenekleri keskin ve canlı bir şekilde tanımlanır. Kitapta bahsedilen hareket olan Chuandangguan (kasığı ezercesine sokulmak), günümüz Çin tarzı Sanshou (ring müsabakası)'daki güreşdir. Kitapta başka hikaye olarak; Tai Yuan, Xiangpu güreşinde, usta Ren Yuan 200-300 kişiye öğretiyor, 20-30 Xiangpu (Shuaijiao güreşi) eksperi ortaya çıkıyor. O gün, Yan Qing ve Song Jiang şöyle söyler; "çocukluğundan bu yana Xiangpu güreşini usta Lu Yuan'dan öğrenmiş, her nedense düşmüş ve kaybetmiştir, kazanırsanız, kardeşinizle birlikte biraz beceriler ekleyebilirsiniz".
Song (960-1279) hanedanlığının güreş becerilerini yücelttiği ve popülerleşme aşamasına yükselttiği söylenir. Güney Song (1127-1279) hanedanlığında Yue Fei, Yanmen geçidinde mücadele etti ve bütün ordusu ile savundu. Yanmen Jiaofeng (kaz geçidi güreş rüzgarı) 4 karakter, bugüne kadar gelmiştir, yani bu hanedanlık yıllarında Shuaijiao güreşi müsabakaları başlamış ve bu bölümün kurucusu olmuştur. Tarihi kayıtlara göre, 800.000 kişilik imparator ordusunun baş eğitmeni Lu Junyi (Lu Yuan dışında) güreşin atası olarak kabul edilmelidir.
Çin Shuaijiao güreşi nesiller boyu yaşatıldı ve tüm etnik gruplardan ve bölgelerden Shuaifa güreş teknikleri ortaya çıktı. Qing (1644-1911) hanedanlığında mahkeme tarafından tekelleştirildi ve profesyonelleştirildi. Qing hanedanlığının kraliyet ailesi çöl otlaklarından geldi ve güreş yarışmalarını tercih ettiler, güreş eksperleri itina ile seçildi ve imparatorluğun Wushu (dövüş sanatları) ustalarının seçkinleri, mükemmel bir eşleşmeyle Shuaijiao güreşini uygulamak için daha fazla çalıştay, araştırma, teoriler, gösteriler, antrenmanlar yapılarak mükemmelliğe ulaşıldı. Eksper olanlar Shanpuying (iyi dövüşçüler kampı)'ı oluşturdu. Yani imparatoru koruyan kılıçsız profesyonel orman ordusu ortaya çıkmış oldu. Shanpuying kampının savaşçı güreş eksperleri Buku adı ile anılmaya başlandı. Bu dönem, Shuaijiao güreşi tekniğinin tanımının şekillendiği en parlak dönemdir.
Çin Shuaijiao güreşi, Qing hanedanlığında başlayıp günümüze kadar Hebei eyaleti Yanzhao bölgesinde popüler olmuştur. Şu anda Shuaijiao güreş sanatı, Çin'in her yerine Beijing, Tianjin, Baoding gibi bölgelerden yayılmaktadır. Yani herkes, Hebei bölgesinin Shuaijiao güreşinin beşiği olduğunu bilmektedir. Huabei (kuzey Çin) güçlüdür ve üstün Shuaijiao güreş becerileri 3 ana tarza bölünmüştür: Beiping, Baoding ve Tianjin.
1- Beiping Jiao: Beijing vilayeti Shuaijiao güreşidir. İmoarator, göğün oğlunun eteklerindeki kral olarak da adlandırılır. Qing hanedanlığındaki Shanpuying kampı, miras devralarak kuruldu. Kralın tarzı, büyük teknik hamleler (Jiashi), platformdan çıkarışlar (Jiaojia), bir kedinin gece devriyesine benzetilmektedir. Baiyuanyucuan (beyaz maymunun kaçmak isteyişi), halk arasında salatalık rafı olarak bilinen güçlü ve onlarca çökertme gibi, bir tavşana şiddetle saldıran bir çakır kartalı gibi bir çok kere zekice tavşanın kartalı yuvarlaması ve hafif hızlı yuvarlamasıdır. 1830'larda, Beijing Shuaijiao güreşi çok popülerdi ve ülke çapında iyi biliniyordu. O zamanlar Beijing Tianqiao'daki en güçlü usta güreşçilerden biri Shen San (Shen Yousan) ve bir diğeri ise Bao San (Bao Shanlin) idi, ve Yang Chunheng ile diğerleri. Shen San'ın uygulaması genelde yaygın olarak Xigebo Jiao (ince kol güreşi) olarak bilinir, Wushu sporuna güreşin eklenmesidir. Hayalet gibi kaçınılması zor ve hızlı güreştir. Bu akıllıca bir beceridir, günümüz terminolojisinde Sanshoujiao (ring müsabakası güreşi)'dur. Bao San'ın oyunları ise Cugebo Jiao (kalın kol güreşi)'dir. kuvvetli uygulamalar, kuvvetli ve hızlı baskılar, sertlikte güçlülük, kuvvetli çökertmeler, yani kavrayarak fırlatarak (el ile) düşürme güreşidir. Shen San şimdilerde TV oyunlarının ana karakteri olan Zhen San prototipidir. Shen San, Bao San'dan daha iyidir. Beijing Tianqiao'da bu iki ustanın itibarı bugüne kadar gelmiştir.
2- Baoding Jiao: Baoding vilayeti Shuaijiao güreşidir. Hızlı tekniklere önem verir ve büyük form hareketleri (Jiaojia) ile platformdan dışarı çıkartmaktır. Baoging güreşinde, yuvarlak el tekniği kullanımıdır: Si (koparmak), Beng (yıkmak), Tong (dürtmek), Ba (kavramak) başta olamak kaydıyla, alttan bacaktan başaşağı getirmek, yukarı ve aşağı uyumluluğu, sorunsuzluluk, vurup kaçıp tekrar sokulmak, zorlu hileler, hızlı vurarak tekrar hızlanmak, sertlikte yumuşatmak, şiddetli bilgelik, iğnenin pamuğa gizlenmesi, kısadan uzuna doğru gitmek, soldan yan taraf, gibi, dağılıp karşılıklı uyumluluk, farkedilmemezlik, rakibi baştan sona kontrol altında tutmak. Bu tarz Shuaijiao güreşinin günümüzdeki ustaları; Ping Jingyi, Zhan Fengyan, Bai Junfeng, Man Laoming, Wu Si gibi kişilerdir. Daha sonra, ünlü büyük usta Chang Dongsheng, Chang Dongru, Chang Dongpo, Chang Dongqi gibi 4 kardeş ve Yan Yishan, Ma Wenkui gibi usta öncülerdir. Bunlardan ilki olan Chang Dongsheng, güreş tekniği, tüm vücudunu kullanması, güzel hareketleri, zarifliliği ile Hua Hudie (çiçek kelebeği) ünvanı ile anılmış, genellikle rakibi görünmez bir şekilde yenilmiştir. Tayvan'daki askeri ve polis çevrelerinde kıdemli baş eğitmen olarak görev yaptı ve Amerika, Fransa, Singapur ve diğer ülkelerde art arda "Çin tarzı güreş spor salonları" kurdu. Modern güreşin ünlülerinden olan Wang Yanhui; Hebei Shuaijiao, Taekwondo ve Boks merkezlerinde; Zhang Jianzhong, Shen Jingang, Guo Jiansheng ise Hebei Judo takımında baş antrenör olarak çalıştı; Zhou Fu, Yang Jianguo, Wang Shengli, An Changqing ise 5 kaplan generali ünvanı ile anıldı.
3- Tianjin Jiao: Tianjin vilayeti Shuaijiao güreşidir. Beijing güreşi ve Baoding güreşi arasında bir ara tarzdır. Hareketleri çok kaba, şiddetli ve doğaldır. Yetenek ve hızdır. Güç bire bir eritilir. Günümüz Shuaijiao güreş ustaları arasında Li Ruidong, Bo Enfu, Tianjin'in 4 büyük koruması Zhang'lar (Zhang Hongyu, Zhang Kuiyuan, Zhang He nian, Zhang Liansheng) vardır. O zamanlar, Tianjin'in ustaları nadiren başka yerlerden gelen ünlü ustalara karşı yarıştılar ve tanınmışlıkları Beijing ve Tianjin'de belirgin değildi. Tianjin güreşçileri farklı yerlerde ünlüdür, Beijing dost güreşçilerine minnettar kalmalılar. Beijing'de 1940 yazına geri dönelim. O yıl Tianjin'li Zhang Liansheng, Beiping Tianqiao'ya tek başına gitti ve platformdan düştü. Yerel ünlüleri ve ünlü generalleri defalarca mağlup etti ve aniden ünlü oldu. Kalabalığın bağırışları arasında kahramanlığa doğru bir geçit açıldı. Sonra, Tianjin'in koruyucu dövüşçüleri Zhang Hongyu, Zhang Kuiyuan ve Zhang Henian yıllar önce yardım etmeye gitmişlerdi. Dövüş sanatları birliği dostluğu ile birbirlerine değer verirlerdi. Güzel bir akşam, Beijing'li güreşçiler Xianbingzhou restorantında 4 büyük usta Zhang'a ziyafet verdiler, kahramanlar birbirlerine bir yıldız gibi yansıdılar. O andan itibaren Beijing güreş dünyası dört büyük Zhang'ın adıyla anıldı ve 4 büyük Zhang'ın adı Beijing, Tianjin ve Baoding bölgelerine ve Shuaijiao güreş dünyasına da yayılmış oldu.
50'li yılların başlarında, anavatan refah beklemektedir. Çin Shuaijiao güreşinin Guocui (ulusal kültürün korunması), Çin Halk Cumhuriyeti Spor Komitesi başkanı He Longyuan tarafından verilen talimat ile onaylandı. Çin sağlık ve halk faaliyetleri temellerinde, ülke çapında çeşitli bölgelerde uzman takımlar kuruldu. Sistemin teşviki ile bu ulusal Guocui yüceltilmiştir.
Hebei'de Tianjin temellerinde, uzman bir takım kuruldu. Zhang Hongyu başkanlığında, Hebei takımı antrenörü olarak görev aldı. Zhang Hongyu 1925 yılında, ilk olarak Liuhemen stili ustası Li Hongbin'den eğitim almaya başladı, Wushu ve Qinna öğrendi. Daha sonra, Tianjin'in Nan kasabası Qinghe sokağındaki et dükkanının sahibi Wang Kunshan ustadan Shuaijiao öğrendi. Wang Kunshan'ın ustası, Qing Hanedanlığının Shanpuying kampının Buku'larından Xiaogui Cui ile Dalao Feng (Feng Delu)'di. Xiaogui Cui'nin bir kaç hilesi vardı. Yani temizlikçi işiydi, sadece rakibiyle yüzleşir ve rakibini nakavt ederdi. Dalao Feng'in güreş tekniği hassastı, aldatmak. Rakibi düşünmeye zaman bulamadan sık sık çıkmaza sokardı. Zhang Hongyu ve Shuaijiao'nun diğer ustaları Zhang Kuiyuan, Zhang Henian ve Zhang Liansheng ile birlikte Tianjin'de, Cui Fuhai, Zhang Maoqing, Yang Haisheng, Seng Ge, Dan Ba, Jin Muyan, Qi Caide gibi bir çok ulusal şampiyon ve sağlıklı sporcu yetiştirdi. Bu bölgeden ve diğer bölgelerden ünlüler onlar tarafından eğitilecektir. Çin'de Shuaijiao güreş sporuna yaptıkları katkılarından dolayı onlara minnettarız ve onları özlüyoruz.
1950'lerin başından 1960'lara kadar, ulusal Shuaijiao güreş şampiyonlarının beşiği Tianjin ve Hebei bölgesinin yetenekli temsilcileri bir araya geldi. Daha sonra ülke çapında ünlü, hızlı, doğru, acımasız Tianjin Shuaijiao güreşi oluşturuldu. Sıralamada 3 ordunun komutanları olacaktı. Baodao Weilao'nun yaşlı kıdemlisi Zhang Kuiyuan, elbisesi tozlanmayan Yang Ziming, mistik güçler tarafından elde edilemeyen Meng Guangbin, demir oğul Jia Fucai, sert tarzlı Gao Futong, yıldırım savaşçı Jiang Xueren vb. Ülkenin ilk sporcu grubu, Hebei Shuaijiao'nun 3 ünlüsüydü: Zhang Kuiyuan, Yang Ziming, Meng Guangbin. Bunlar arasında en belirgin olanı Yang Ziming'dir, tekniği ipeksidir. 1956 yılında Ulusal Shuaijiao güreş müsabakalarında 10 galibiyet rekoru ile ulusal şampiyonluğu kazanmıştır. Çin Shuaijiao güreşinde hızlılık aşırı derecede benimsenmiştir. Şimdiye kadar, Çin Shuaijiao güreşi dünyasında, onlar hakkında bırakılan bir şarkıdır; günlerce, yıldızlara ve aya ulaşmak, gökyüzü dünyasında dolaşmak gibidir.
Çin tarzı Shuaijiao güreşi, Çin halkının mükemmel kültürünün bir parçasıdır. Çin, 2008 Olimpiyat Oyunlarına ev sahipliği yapma yeterliliğini çoktan elde etti, ancak insanların kalbini acıtan bir şey var. Yani, devasa Olimpiyat arenasında Çin ulusal sporları yok. Dürüstlük dünya tarafından saygı görür, gizemli oryantal renklere bezenmiş Çin Kungfu'su, ve çeşitli Çin kungfu türleri arasında, Çin ulusunu en iyi temsil eden ulusal beceri. Bu, Çin tarzı Shuaijiao güreşidir.
Çin tarzı Shuaijiao güreşinin uzun bir tarihi, uzun bir geçmişi vardır, geniş ve derindir, ülkenin özüdür, Wushu dövüş sanatlarının önemli bir dalıdır. Han Hanedanlığı'nda vardı ve o zamanki bilimsel adı Bukui olarak bilinen Jiaoli idi. Antik çağlardan beri, uzağa tekmelemek ve yakına vurmak ve vücuda yakın düşmek hakkında konuşulur. Güreş, insanların sadece güç, hız, el becerisi ve esneklik gibi fiziksel niteliklerini değil, aynı zamanda insanların cesur, kararlı, azimli ve inatçı mücadele ruhunu da geliştirebilir.
Şimdi ülke çapındaki büyük şehirler bu projeye büyük önem veriyor. Shandong bölgesinde çeşitli Shauijiao güreş kupası müsabakaları düzenliyor ve 100'den fazla yabancı ülke ulusal Shuaijiao güreşini öğreniyor. Dünyanın çeşitli ülkelerinde hızla gelişen bu milli spor projesini tanıtmak için, yakın bir tarihte olimpik bir etkinlik haline gelmek, Çin tarzı Shuaijiao güreş sporunun gelişimini yeniden canlandırmak ve bu alandaki yeteneklerin yetiştirilmesi amacıyla, Çin güreşi bilgi içeriğine kapsamlı bir giriş sağlayan, büyük miktarda güreş bilgisi sunan, çeşitli güreş etkinliklerindeki en son gelişmeleri toplayan ve birçok özel güreş haberine, benzersiz bakış açısına ve içeriğe sahip Çin Shuaijiao ağı resmi olarak başlatıldı. Bu, Shuaijiao güreş olaylarını analiz etmek için derinlemesine makalelerdir.

摔跤

摔跤，中国最古老的体育项目之一。 古代称为角力、角抵、相扑、争跤等。早在五千多年前的黄帝时代就有了古代摔跤活动。据《礼记·月令》记载，周代把摔跤、射箭和驾车三者列为军事训练项目。从秦末到汉景帝的半个世纪中，摔跤活动曾处于低潮。公元前140年，汉武帝时，摔跤活动又盛行起来。晋代，多在元宵节举行摔跤比赛。唐代多在春秋两季举行比赛，也作为宫廷娱乐的项目。五代时期，摔跤技术强调轻便敏捷 ，名手辈出，出现了中国第一部讲摔跤的书——调露子的《角力记》。宋代还出现了女子摔跤。民间有摔跤组织角抵社。这一时期的摔跤比赛分三个回合。
据史书记载：最早在战国时期“以为戏乐，用相胯示”秦汉称“角抵”，晋代又称相搏、手搏、相扑。三国时期魏主曹操将摔跤引入兵营，作为练兵的科目，唐代敬宗、庄宗、文宗都喜欢摔跤，致使摔跤猛发展到轻盈、敏捷相当的水平。
公元960年宋代，1110－1127年北宋末期《水浒传》中的第七十四回“燕青智扑擎天柱，李逵寿张乔坐衙”，燕青打擂争跤王，已将“摔”的技艺描述的淋漓尽致。书中所述动作就是现在中国式的散手跤，穿裆掼。书中所记“太原相扑擎天柱任原教师爷教着二三百个上足徒弟，二三十个相扑（摔跤）高手”。“当日燕青与宋江禀到：小乙自幼跟着卢员外学得这身相扑，好歹上台攧一跤，输了，攧死用无怨心。倘或赢时，也与哥哥增些光彩。”
所说宋代已将摔跤技艺升华及推向普及阶段。南宋岳飞据守雁门关抗金御敌，全军上下以跤健魄。至今遗有“雁门跤风”四字，也就是在这个朝代年间开始、摔跤竞技已形成，单独分门立派奠基者，笔者认为，按史书所记应推为八十万禁军教头卢俊义（卢员外）为跤祖。
中国摔跤经历代演练，容纳各族及各个省份地区的摔法，于清朝已为朝廷所垄断并职业化。清代皇室从大漠草原步来，偏爱摔跤竞技，跤技高手经层层选拔，与宫廷武术大内高手精英，珠联璧合，进一步挖掘、研究、整理、演练、锤炼，使这一摔技，铸成、达到炉火纯青之境。所纳高手组成“善扑营”，也就是保护皇帝不挂刀的职业贴身御林军。“善扑营”的武士跤技高手称谓“布库”，摔跤技术定义形成并为鼎盛时期。
中国摔跤从清代开始到现代在燕召河北最为流行，目前国各地的中国式摔跤技术都是从京、津、保流传出去的，所以大家都知道河北是中国摔跤的摇篮。华北为强，其摔技精湛又分为北平跤、保定跤、天津跤三大主流。
一、北平跤：也称北京府摔跤。天子脚下也称王，是承继清代“善扑营”的遗风形成，王者风范，技术动作大、出场架势小（跤架）形似狸猫夜巡。白猿欲窜，多用俗称“黄瓜架”，它即以力降十会，似苍鹰扑兔刚猛，又一巧破千斤，兔滚鹰翻，轻盈迅捷。十九世纪三十年代，那时北平摔跤正是风行一时，北京跤名闻全国，当时北京天桥最强的摔跤高手一位是：沈三（沈友三），一位是宝三（宝善林），还有杨春恒等人。沈三练的是民间俗称“细胳膊跤”――武术加跤，神鬼难逃，即快跤：一巧破千斤，现术语称“散手跤”。宝三玩的是“粗胳膊跤”――功力型，以功力压快，刚中强，以力降十会，即现拿着摔的揸把（手）跤。沈三即现在电视剧中的主角甄三原形，沈三比宝三更胜一筹，北京天桥双杰美名至今流传。
二、保定跤：也称保定府摔跤。它重视快速技术，是大架式出场（跤架）。保定跤上盘手法上擅用：撕、崩、捅、把位占先，下盘腿倒，上下配合，天衣无缝，打闪认针，妙计连珠，以快打快，刚中有柔，猛中含智，绵里藏针，长于以小制大，左道旁门，散揸相合，潜移默化，瞬间将对手制于末路。这派摔跤高手近代有平敬一、张风岩、白俊峰、满老明、吴四等人。继后，名家大师有常东升、常东如、常东坡、常东起四兄弟和闫益善、马文奎等英雄前辈齐名。其中首推常东升，其摔技、解数浑身、动作潇洒、飘逸，获“花蝴蝶”之美称，常将对手制于无形之中败北。曾于台湾任军警界高级总教官先后在美国、法国、新加坡等国家建立“中国式摔跤馆”。现代摔跤名将有王彦会，河北摔、跆、拳中心主任；张建忠、沈金刚、郭建生，河北柔道队主教练；周甫、杨建国、王胜利、安长青等“五虎上将”。
三、天津跤：也称天津府摔跤。它是北平跤和保定跤中间型的跤，动作非常的粗野、刚猛、自然。将灵巧、速度。力量溶为一体。近代摔跤名师有李瑞东、卜恩富、天津卫四大张（即张鸿玉、张魁元、张鹤年、张连生）。那时天津好手很少与外地名手交锋，名声不如京、保二地那样显赫。天津跤手名扬异地，还得感谢北京跤友，让我们回到公元1940年那个北平的夏天，那年天津张连生只身一人到北平天桥、下跤场。多次摔败当地诸侯名将，顿时威名远扬，群雄高呼，接着雄关大开，又走进了津卫大侠张鸿玉、张魁元、张鹤年前去助阵，以武会友，英雄相惜，在一个美丽的夜晚，北京跤坛名手特意在馅饼周饭馆设宴请了四大张，英侠把盏相聚，星辉互映。北平跤坛从此留下了四大张的美名，四大张之名也就传开了京津保跤坛。
五十年代初，祖国百业待兴。中国摔跤这一国粹由中华人民共和国体育运动委员会主任贺龙元帅批示，在全民健身群众活动的基础上全国各省相继建立了职业专业队，系统的弘扬升华了这一国粹。
河北在天津的基础上建立了专业队，张鸿玉老先生任首席，河北队执鞭教练。张鸿玉老先生1925年，先拜六合门李洪斌先生门下，学习武术及擒拿正骨，后拜天津南市清和街牛肉铺掌柜王昆山老师学习摔跤，王昆山的老师即是清朝“善扑营”的“布库”小鬼崔与大老冯（冯得禄）。小鬼崔有几手绝招，即看家的绊子、与对手一照面即可将对手摔晕过去。大老冯跤法细腻，诡诈，常在对方没来及反映就将对方置于穷途。张鸿玉老先生与跤坛泰斗张魁元、张鹤年、张连生在天津培养出不少各民族全国冠军和运动健将，如崔福海，张冒清，杨海生，僧格，丹巴，金木岩，其才德等。本省及外省名将都将受教于他们。为我国体育摔跤事业做出了贡献，让我们深深的感谢怀念他们。
五十年代初至六十年代，由全国摔跤冠军的摇篮、人才济济的天津代表河北组队，后来形成闻名全国的快、准、狠多边风格的天津跤，列队阵容战将有三军统帅，宝刀未老的大老九张魁元老前辈、衣不沾尘的杨子明、神鬼难拿的王恩信、跤坛天贼孟广彬、铁别子贾福才、威猛只将高福桐、闪电侠客蒋学刃等人。我国首批运动健将河北摔跤对占据三名：张魁元、杨子明、孟广彬，其中以杨子明最为突出，技术绻绵，在1956年全国摔跤赛中以十战全胜的成绩夺取全国冠军，在一次全国大赛中锁骨骨折的情况下，仍继续比赛，并赢得了胜利。将中国式摔跤的“快”字诀发挥升华到极至，直上九天，摘星揽月，漫游跤界星河。至今在世界中国摔跤跤坛上留下他们可歌的一篇。
“中国式”摔跤是中华民族优秀传统文化的一部分。中国已经获得了2008年奥运会的主办资格，然而有一件事情无不刺痛国人的心。那就是偌大的奥运会舞台上没有一项是中国民族的运动项目。正直让世人尊崇，富有神秘东方色彩的中国功夫，而在这门类繁多的各项中国功夫当中，最能代表中华民族的国技，那就是——“中国式”摔跤。
“中国式”摔跤具有悠久的历史，源远流长，博大精深，是国粹，武术的一个重要分支。在汉朝就存在，当时的学名叫“步亏”，也叫“角力”。自古就有远踢近打，贴身摔的说法。摔跤不仅能培养人的力量、速度、灵巧、柔韧等身体素质，还能培养人的勇敢、果断、坚毅、顽强的拼搏精神。
现在全国各大城市对这一项目尤为重视，在山东举办了数次跤王杯争霸赛，在外国已有一百多个国家都在学习我们的国跤。为了弘扬这一民族体育项目，在世界各国的迅速发展，为早日成为奥运项目，为振兴“中国式”摔跤这一体育运动项目的发展，培养这方面的人才，我们正式上线了“中跤网”，全方位介绍中国跤信息内容，呈现海量摔跤资讯，网罗各类摔跤赛事最新动态，更有众多独家摔跤新闻，独特视角和深度的稿件剖析摔跤赛事。