Duanbing Kısa Silah

Duanbing, kısa silah anlamına gelir. Duanbing, geleneksel Wushu sisteminin bir müsabaka yarışması etkinliğidir. Eski Çin Jijian (eskrim)'dan kaynaklanmıştır. Çin tarihinde binlerce yıllık bir geçmişi vardır ve her zaman geleneksel ulusal sporların özü olmuştur. “Guoshu” sistemine ait olduğu söylenebilir, "Guoshu"ya eşlik eden geleneksel bir dövüş sanatları yarışma şeklidir. 1927 yılında, Zhang Zhijiang ve ünlü kişilerden olan Cai Yuanpei, Li Liejun ve diğerleri "Guoshu" terimini açıkça ortaya koydular, ulusal hükümet tarafından onaylandı, "Çin merkezi Guoshu enstitüsü" resmi olarak kuruldu, ve ülke genelinde çeşitli il ve ilçelerde birçok yerel Guoshu enstitüsü kuruldu, başlangıçta yukarıdan aşağıya bir Guoshu enstitü sistemi oluşturulmuş oldu. Dönem boyunca, Zhang Zhijiang, Ma Fengtu, Ma Yingtu, vb. eski halk dövüş sanatlarını "Guoshu" olarak reforme ettiler ve bütünleştirdiler, geleneksel milli sporların sistemli bir yapılanma projesini gerçekleştirmiş oldular, ve Çin merkezi Guoshu enstitüsünde tekli ile karşılıklı uygulamalarını içeren Duanbing oluşturuldu. Zhang Zhijiang'ın "Guoshu'yu bilimselleştirme" önerisi altında, modern sistem ve kültür aracılığıyla geleneksel dövüş sanatlarının yarışmacı bir şekilde geliştirilmesidir. Duanbing'e, Pijian (kılıçla kesme), Jijian (kılıç eskrimi), Jianshu (kılıç tekniği) vb. deniyordu, ancak sonunda Duanbing olarak belirlendiler.
Duanbing kurulumunun başlangıcında, savunucuların en az iki düşüncesi vardı: Birincisi, Japon Kendo'sundan öğrenmek istediler, ama Çin Wushu'sunun özelliklerini daha iyi yansıtmasını umarak onu Kendo'dan açıkça ayırt etmek istediler, bu yüzden orijinal olarak uzun ve derin kültürel kökenlerini göstermek için "Jijian" olarak adlandırıldı. İkincisi, Çin Wushu'sunda kısa silahlarının iki ana öğesi olarak Dao (pala kılıç) ve Jian (ince kılıç) kullanır, ayrıca Bian (kamçı) ve Jian (topuz) vardır. Bu nedenle, Duanbing teçhizatının tasarımı ve kuralların formülasyonu, özelliklerin uyumluluğu ve entegrasyonu dikkate alınmıştır, bariz sonuçlar elde eden çeşitli silahların başarısı, bu sporun gelecekte eskrim olarak adlandırılmamasının, ancak "Duanbing" olarak adlandırılmasının nedeni budur.
Duanbing sporu, Çin Wushu'sunun önemli bir parçasıdır ve Wushu'nun müsabaka biçimlerinden biridir.
Duanbing, çok geç ortaya çıkmış olsalar da, uzun bir tarihi geçmişi vardır. Eski Çin'deki Jijian eskrim sporundan ve daha sonra ortaya çıkan Jian Dao yarışma denemelerinden köken almıştır, bu nedenle Dao ve Jian kombinasyonu ile yapılan Duanbing yarışma formu olduğu söylenebilir. Sanshou (ring dövüşü), Changbing (uzun silah) ve Shuaijiao (güreş) ile birlikte, modern Çin Wushu dövüş sanatları deneylerinin ürünüdür ve geleneksel Çin dövüş sanatlarının modern gelişimidir. Ana gövde olarak geleneksel Dao ve Jian saldırı teknikleriyle yeniden oluşturulan yarışmacı aletli Wushu olarak, Duanbing sadece makul kurallara ve mükemmel donanıma, bir dizi sistematik eğitim ve müsabaka moduna değil, aynı zamanda derin kültürel mirasa ve değer konumlandırmasına da sahiptir, Çin Wushu kültüründe geleneksel hümanist ruhun ve modern değer bilişinin entegrasyonudur.
1- Duanbing'in kültürel kökenleri
Duanbing, tarihi Jijian eskriminden kaynaklanmıştır. Hepimizin bildiği gibi kılıç, antik Çin silah ailesinin en önemli üyelerinden biridir. Zhou (mö.1066-mö.221), Qin (mö.770-mö.mö207) ve Han (mö.206-ms.220) hanedanlıklarından, özellikle Chunqiu (mö.770-mö.476) ve Zhanguo (mö.475-mö.221) döneminde, 1000 yıldan fazla müreffeh dönem bir yaşamıştır, kılıçların altın çağı olarak da adlandırılabilir. Bu dönemde Jian (kılıç), itibarı ve saygınlığı ile ünlüydü, bir kişinin kimliğinin, erdeminin ve haysiyetinin sembolü olarak kabul edildi ve dövüş sanatçıları tarafından hümanist ruhun devamı olarak kabullenildi. Büyük tarihçi Sima Qian, kılıçların kültürel tadı ve hümanist çağrışımını çok övdü ve yalnızca inanç, dürüstlük, yardımseverlik ve cesaretin dört niteliğine sahip kişilerin "kılıç hakkında konuşabileceğine" inanıyordu. Kılıcın "Tao ile aynı sembol" olan bir üniversite olduğunu düşünür, "vücudu içten iyileştirebilir ama dıştan gergin olabilir"di. Bu nedenle beyler, genellikle kılıcı "ahlakın" bir işareti ve sembolü olarak kullanırlardı. Bu açıklamalar, canlı bir şekilde tasvir edilmiştir. Sima Qian döneminde, insanların zihninde, bilhassa bilgelerin zihninde kılıcın ulvi statüsü, aynı zamanda, Qin öncesi dönemden batı Han'a canlı bir şekilde yansıyordu. Jian kılıcı, kutsal ve şanlıya yakın bir kültürel imaja sahipti. Şüphesiz, bu görkemli dönem, gelecekte de gelişmeye ve zenginleşmeye devam edecek olan kılıç kültürünün temellerini attı. O zamandan beri, Jian kılıcı, geleneksel Çin kültüründe her zaman çok önemli bir yere sahip olmuştur. Bir dereceye kadar, Jian kılıcı, Çin kültürünün markası ve Çin hümanist ruhunun bir sembolüdür.
2- Duanbing sporunun yükselişi ve düşüşü
Antik Jijian eskrimi nihayet, nispeten yeni olan Duanbing sporunun yarışma biçimine dönüşmüştür. Biçimsel olarak ortaya çıkışı, Zhang Zhijiang'ın "Guoshu" savunuculuğundan ve "Guoshu sınavı" uygulamasından ayrılamaz. "Guoshu" sistemine ait olduğu ve "Guoshu"ya eşlik eden geleneksel Wushu yarışması olduğu söylenebilir. 1927 yılında, Zhang Zhijiang ve ünlü kişilerden olan Cai Yuanpei, Li Liejun ve diğerleri "Guoshu" terimini açıkça ortaya koydular, ulusal hükümet tarafından onaylandı, "Çin merkezi Guoshu enstitüsü" resmi olarak kuruldu, ve ülke genelinde çeşitli il ve ilçelerde birçok yerel Guoshu enstitüsü kuruldu, başlangıçta yukarıdan aşağıya bir Guoshu enstitü sistemi oluşturulmuş oldu. Bu, Çin tarihindeki ilk ulusal düzeydeki spor yönetimi organizasyonudur. Şu anda, batı sporları Çin'de ana akım statüsünü kazanmış olsa da, hala birleşik bir yönetim organizasyonu yoktur.
Duanbing kurulduğunda adı ve tekniği bazı değişikliklere uğradı.
Duanbing'in oluşturulmasında Japon Kendo'dan ilham aldığını söylemeye gerek yok. Bununla birlikte, Çin halkının o dönemde Japon militaristlerine karşı antipatisini göz önünde bulundurarak, onu savunanlar, Çin dövüş sanatlarının özelliklerini ve eski Çin kılıç kültürünün ruhunu tam olarak yansıtabileceğini umarak onu Kendo'dan ayırmak istediler. Başlangıçta, Çin Jianshu kılıç ustalığının uzun ve derin kültürel kökenlerini göstermek için "Jijian" eskrim olarak adlandırılmıştı. "Jijian" eskrim terimi, 1931 Çin ulusal oyunları sırasında yayınlanan "Guoshu kuralları"nda kullanılmıştır. Ancak, aynı dönemde askeri sistem genellikle "Pijian" kılıçla kesme terimini kullanırdı. 1929 yılında Çin merkezi harp okulu 6. mezuniyet oyunlarında, mezunlar için bir Pijian yarışmaları düzenlendi. Bu "Pijian"ın, Japon Kendo'su mu, yoksa Çin Duanbing'i mi olduğu bilinmemektedir. Askeri eğitimin o dönemde, Almanya ve Japonya'dan derinden etkilendiği gerçeğine bakılırsa, Japon Kendo ekipmanı kullanma olasılığı nispeten yüksektir. Bununla birlikte, Çin Wushu'sunda kısa silahlarının iki ana öğesi olarak Dao (pala kılıç) ve Jian (ince kılıç) kullanır, ayrıca Bian (kamçı) ve Jian (topuz) vardır. Bu nedenle, Duanbing teçhizatının tasarımı ve kuralların formülasyonu, özelliklerin uyumluluğu ve entegrasyonu dikkate alınmıştır. Birçok iyi niyetli çalışmalar vardır ve bu konuda oldukça başarılı sonuçlar alınmıştır. İşte tam da bu nedenle, bir süre sonra, başlangıçta "Jijian" eskrim olarak adlandırılan bu spor, oybirliğiyle "Duanbing" olarak yeniden adlandırıldı ve bu güne kadar sürdürüldü. Hepimizin bildiği gibi, Duanbing, eski zamanlardaki tüm kısa silahlar için kullanılan genel bir terimdir. Farklı dönemlerden dolayı farklı silahları ifade eder, ancak hiçbir zaman belirli bir silah türünü ifade etmez.
"Duanbing" belirli bir terimdir, bir Wushu ekipmanlı yarışması etkinliği olarak Duanbing'e atıfta bulunur.
Çin Cumhuriyeti'nin 17. yılında (1928), birinci"Guoshu Sınavı" resmi olarak yapıldı.
Çin Cumhuriyeti'nin 22. yılında (1933), ikinci "Guoshu Sınavı" temelde "Guoshu Sınav Yönetmeliği" ve "Guoshu Yarışma Kuralları"na uygun olarak uygulandı ve Duanbing resmi yarışma etkinliklerinden biriydi. O zamandan beri, yayılma alanı hızla genişledi. Örneğin, Guoshu enstitüsü sisteminin en gelişmiş olduğu Shandong eyaletinde, Duanbing'in gelişimi de oldukça iyidir. Dagongbao devamlılık raporlarına göre, Shandong üçüncü "Guoshu eyalet sınavı"nı gerçekleştirdi, ilk kez Duanbing bir yarışma etkinliği olarak programa alındı. Shandong dışında, Hebei, Henan ve Jiangsu gibi Guoshu'nun daha iyi geliştiği diğer eyaletler Duanbing yarışmaları düzenledi. Gansu eyaletinin başkenti Lanzhou başta olmak üzere kuzeybatıda yer alan Gansu ve Qinghai eyaletleri de bir ölçüde gelişmiş durumdadır. Daha sonra, Duanbing ortadan kaybolduktan sonra bile, Lanzhou'nun Duanbing faaliyetleri sonsuz bir şekilde yapıldı, küçük ölçekli performanslar ve yarışma faaliyetleri "Kültür Devrimi" arifesine kadar devam etti.
Çin Halk Cumhuriyeti'nin kuruluşunun ilk günlerinde ulusal sporlar ilgi gördü ve Duanbing hareketi hala yürütülüyordu.
Kasım 1953 yılının başlarında, Tianjin'de geniş çaplı bir "Çin ulusal etnik spor gösterisi ve yarışma müsabakası" düzenlendi. Duanbing, resmi etkinliklerden biriydi. Oyunlarda eşleşen çeşitli eyalet ve bölgelerin seçim yarışmalarında, Duanbing de bağımsız etkinliklerden biridir. Tianjin yarışmalarının Duanbing müsabakası, 4 bölgeden seçilen 6 sporcu arasında gerçekleştirildi. Müsabaka, bir sıralama finali olan round-robin sistemini benimsedi ve ilk dörde ödül verildi. Müsabaka sonucunda, Ma Xianda kuzey Çin bölgesini temsil etti ve 5 yenilgisiz rekorla şampiyonluğu kazandı. İkincilik, kuzey Çin'den Wang Jianqi'nin oldu. Aşağıda, 3. sırada kuzeydoğu bölgesinde Sun Dexing ve 4. sırada güney orta bölgede Wei Dahong yer alıyordu, Ma Yingda yarışmada kuzeybatı bölgesini temsil etti ve 5. sırada yer aldı.
2004 yılında, Xian Spor Akademisi'nde, birinci Çin ulusal Wushu Duanbing antrenörü eğitim sınıfı düzenlendi. Pekin Spor Üniversitesi, Wuhan Spor Üniversitesi, Xian Spor Üniversitesi, Güney Çin Öğretmen Üniversitesi, Güney Çin Bilim Teknoloji Üniversitesi gibi bazı yerel okullar da, art arda Duanbing kursları açmıştır. 2009 yılında, Bakanlık Wushu Kontrol Merkezi, Foshan'da Çin ulusal bir Changbing ve Duanbing gözlem ve değişim yarışması düzenledi. 2013 yılında, Wuhan Spor Üniversitesi'nde, Çin ulusal Duanbing eğitim yarışması düzenlendi.
3- Duanbing kurallarının evrimi
Çin Cumhuriyeti'nin 16. yılında (1927), Zhang Zhijiang, Merkezi Guoshu Enstitüsü'nü kurdu ve "Guoshu Sınavı" sistemi de resmi olarak kurulmuş oldu. Görebildiğimiz en eski Duanbing yarışma kuralları, Çin Cumhuriyeti'nin 20. yılında (1931) düzenlenen "Jijian Yarışma Tüzüğü" ve tüzük standartlarıdır. Duanbing yarışmalarında, erkek ve kadın sporcuların katılmasına izin veririlir, sporcular sıklette ayrılır. Başın arkası, kulaklar, karın ve kasık dışında vücudun diğer bölgelerine saldırılabilir. Ancak, beden, "hayati" ve "hayati olmayan" kategorilere ayırılır. Tüm hayati bölgelere Ji (vurmak) veya Ci (saplamak), hayati olmayan kısımlara biraz. Müsabakanın kazananı veya kaybedeni 3 rauntta belirlenir. Her biri 3 Jian vuran bir raunttur. Rakibine iki veya daha fazla kez ilk vuran kazanır. Müsabakanın galibi maçı kazanır. Müsabaka zamanı sayılmaz, faul kuraları arasında en önemlisi "boks ve güreş yöntemiyle dövüşmek", yasak bölgelere saldırmak vb.
1953 Tianjin Çin Ulusal Oyunları'ndaki Duanbing yarışması aslında orijinal Guoshu Enstitüsü'nün kurallarına uygun olarak gerçekleştirildi. 1961 yıllında Halk Sporları Yayınevi tarafından beden eğitimi okulları için "Wushu" kitabını yayınlandı, ve 1983 baskısı teknik eğitim ve yarışma yöntemleri dahil olmak üzere Duanbing konusunu da içeriyordu, da sonrası müsabaka kurallarıydı.
Wushu kitabınun 1961 ve 1983 baskılarında korunan Duanbing içeriğinde tekniğinin hala ilkel olmasına rağmen, müsabaka kuralları genellikle yeterince katı değildir, ancak kuralların katılığı ve işlerliği açısından, Çin Cumhuriyeti'nin 20. yılındaki "tüzük" ile karşılaştırıldığında, önemli ölçüde iyileştirilmiştir. Wushu'nun 61. baskısının Duanbing bölümünü kimin yazdığı bilinmmektedir, ancak editörler arasında Zhang Wenguang ve Wen Jingming vardır. Her ikisi de Guoshu Enstitüsü'nün yüksek başarılı öğrencileri ve öğretmenleriydi. Duanbing, sanırım bu 2 ustanın elinden çıkmış olmalı. 1953 şampiyonu Ma Xianda, 83. baskının yazı ekibine eklendi.
Mevcut kurallar arasında Çin Cumhuriyeti kurallarına göre mükemmel olan "2009 Dünya Çin Guoshu Yarışması Duanbing Yarışması Kuralları" ve "Jiangong Akademisi Duanbing Yarışması Kuralları (Deneme)" en yetkili ve en geçerli olanlardır ve en çok kullanılandır.

短兵

短兵是传统武术体系的一个竞技项目，它起源于中国古代的击剑，在中国历史上绵延了几千年之久，一直是民族传统体育的精粹。可以说它属于“国术”体系，是与“国术”相伴而生的传统武术竞技项目。1927年，张之江以及著名人士蔡元培、李烈君等人明确提出“国术”一词，经申报国民政府批准，正式成立“中央国术馆”，并在全国各省、县成立了不少的地方性国术馆，初步形成自上而下的国术馆体制。在期间，张之江与马凤图、马英图等，改革和整合旧的民间武术为“国术”，进行了一次民族传统体育的体系化建构工程，并在中央国术馆创立了以单手对抗为特点的短兵项目。它是在张之江“国术科学化”的主张之下，通过现代制度文化对传统武艺的竞技化改良。短兵也曾被称之为劈剑、击剑、剑术等，但最终被定为短兵。
短兵运动设定之初，倡导者至少有过两个方面的考虑：一是想借鉴日本的剑道但又要明显区别于剑道，希望更能体现中国武术特点，故最初定名叫“击剑”，以显示悠长深厚的文化渊源。其二，中国武术的短兵器以刀剑为两大项，此外还有鞭、锏等，故，短兵器械的设计和规则的制定考虑到了各种兵器特点的兼容与融合，这方面取得了明显成功，这也是这项运动以后不叫击剑而叫做“短兵”的原因。
短兵运动是中国武术的重要组成部分，是武术的竞技形式之一。
短兵尽管产生很晚，但却有着悠久的历史源渊。它起源于中国古代的击剑运动，以及后来兴起的刀剑比试，因此可以说它是剑刀合体的短兵器竞技形式。它与散手、长兵、摔角等一起，均为近代国术试验的产物，是中国传统武艺的现代化发展。作为以传统刀剑技击技术为主体，重新创造产生的竞技性器械武术，短兵既有合理的规则与完善的器材，有一整套系统的训练与竞赛模式，也有深邃的文化底蕴与价值定位，是中国传统人文精神与现代价值认识在武术文化上的融合。
一、短兵的文化渊源
短兵起源于古代的击剑。众所周知，剑是中国古代兵器家族中最重要的成员之一，从周秦两汉时代，特别是春秋战国之际，经历了千余年的繁盛期，可以称之为剑的黄金时代。剑在那个时期名声显赫，品阶尊贵，被视为是一个人身份、德业和尊严的象征，更被武艺家们宗奉为人文精神的寄托。伟大的历史学家司马迁曾高度评价剑的文化品位和人文蕴含，认为只有具备信、廉、仁、勇四种品德的人，才可“谈兵论剑”。他认为剑是一门“与道同符”的大学问，“内可以治身，外可以应变”，所以君子往往以剑作为“德”的标志和象征。这些描述都生动地描绘出，在司马迁的时代里，剑在人们心目中、特别是士人心目中的崇高地位，也生动反映了从先秦到西汉间，剑曾经有过的近于神圣与辉煌的文化形象。毫无疑问，这个辉煌期为以后不断发展、衍变和丰富起来的剑文化奠定了基础。从此，剑在中国传统文化中一直占据非常重要的地位，在某种程度上，剑成了中华文化的标志，是中国人文精神的象征。
二、短兵运动的兴衰
古老的击剑终于演变成为竞技形式的短兵运动，也是比较晚近的事情。它的正式产生与张之江倡导“国术”和推行“国术考试”分不开，可以说它属于“国术”体系，是与“国术”相伴而生的传统武术竞技项目。
1927年，张之江以及著名人士蔡元培、李烈君等人明确提出“国术”一词，经申报国民政府批准，正式成立“中央国术馆”，并在全国各省、县成立了不少的地方性国术馆，初步形成自上而下的国术馆体制。这是中国历史上第一个国家级别的体育管理机构，此时的中国，西洋体育虽已取得主流地位，但还没有一个统一的管理机构。
短兵创立之初，名称和技术都经历了某些变化。
无庸讳言，短兵的创制受启发于日本剑道。但鉴于当时中国人民对日本军国主义者的反感，倡导其事者便想区别于剑道，希望它能充分体现中国武术的特点，体现中国古代剑文化的精神，所以最初就取名“击剑”，以表明中国剑术悠长深邃的文化源渊。1931年全国运动会时颁布的《国术规则》中，就使用了“击剑”一词。但同时期，军队系统则普遍使用“劈剑”一词。1929年中央军校的第六届毕业运动会上，就有毕业生的劈剑比赛。我们并不清楚这一“劈剑”到底是日本剑道还是中国短兵。从当时军事训练深受德日影响来看，采用日本剑道设备的可能性相对要大。然而，中国武术的短器械以刀剑为两大宗，此外还有鞭、锏等，所以短兵的设计和规则的制定都不能不考虑到技术上的兼容性，这方面用心甚多，颇有成绩。也正因为如此，在经历了一段时间后，这项原本被称为“击剑”的运动却被人们不约而同地改称为“短兵”，一直保持到今天。众所周知，短兵是古代对所有短兵器的统称，因时代不同，所指亦有所不同，但它从来都不专指某一种兵器。“短兵”是一个专用名词，它就指作为武术器械竞技项目的短兵。
自民国十七年（1928）第一次“国术考试”时，短兵正式出台。
民国二十二年（1933）的第二次“国考”，基本按《国术考试条例》和《国术比赛规则》实行，短兵是正式比赛项目之一。此后，其传播面积迅速扩大。举例说，在国术馆制度发展得最好的山东省，短兵的开展也相当好。据《大公报》连续报道，山东举行第三届“国术省试”，短兵第一次被列为比赛项目。山东以外，其他国术发展比较好的省份，如河北、河南、江苏等都开展过短兵比赛。地处西北的甘、青两省，特别是甘肃省会兰州，也得到一定开展。后来，即便是在短兵销声匿迹之后，兰州市的短兵活动仍然不绝如缕地存在着，小范围的表演和竞技活动一直持续到“文革”前夕。
新中国成立初期，民族形式体育受到重视，短兵运动仍在开展。
1953年11月上旬，在天津举行了规模宏大的“全国民族形式体育表演和竞赛大会”，短兵是正式项目之一。与此次运动会相配套的各省和各大区选拔赛上，短兵也是独立项目之一。天津大会的短兵比赛是在从四个大区选拔上来的6名运动员中进行的，比赛采取循环制，实际是名次决赛，大会规定前四名有奖。比赛结果，马贤达代表华北区参赛，以五战不败的记录荣获冠军。亚军是华北区的王建奇。以下，第三名是东北区孙德兴，第四名是中南区魏大鸿。马颖达代表西北区参赛，名列第五。
2004年在西安体院举行了首届全国武术短兵教练员培训班。一些地方高校也相继开设了短兵课程，例如北京体育大学、武汉体育大学、西安体育大学、华南师范大学、华南理工大学等高校。2009年，总局武术管理中心在佛山举办全国长、短兵观摩交流赛。2013年，全国短兵调赛在武汉体院举行。
三、短兵规则的演变
民国十六年（1927），张之江创办中央国术馆，正式建立了“国术考试”制度。我们所能看到的最早的短兵比赛规则，就是民国二十年（1931）的《击剑比赛细则》，《细则》规定，短兵比赛允许男女运动员参加，运动员按体重分五个量级。除脑后、耳部、腹部和裆部外，其他人体部位均可进攻。但又将身体分成“要害”和“非要害”两类，击中或刺中要害部位得全点，非要害部位得半点。比赛以三个回合定胜输。每击中三剑为一个回合，先击中对手两次或两次以上者胜一合，胜两合者获本次比赛的胜利。比赛不计时间。犯规的若干规定中，最重要的一条是“以搏击和摔跤之方法加于对手者”，其它还有攻击禁忌部位者等。
1953年天津民族形式运动会中的短兵比赛实际上依照原国术馆的规则进行的。1961年人民体育出版社出版的体育院校本科讲义《武术》，及1983年版，都收录了短兵内容，其中包括技术训练和比赛方法，后者就是比赛规则。
《武术》1961年版和1983年版所保存的短兵内容，尽管技术方面仍显简陋，比赛规则也多有不够严密的地方，但就以规则的严密性与可操作性而论，比之民国二十年的《细则》来有明显提升。我们不清楚61年版《武术》的短兵一节出自何人之手，但参编人员中有张文广先生和已故的温敬铭先生，二位先生都是当年国术馆的高材生和国体的教师，非常熟悉短兵，猜想应该出自二位先生之手。83年版的编写班子里又增加了1953年冠军马贤达先生。
现行规则中，以参照民国规则完善的《2009年世界中华国术大赛短兵竞赛规则》与《健公书院短兵竞赛规则（试行）》最为权威，应用面积最为广泛。